Ve kirlendi dünya
Eskittik heyecanlarımızı
Yıprattık çocuk ruhumuzu
Kirlettik o güzel duyguları
Hayat geldi masumiyetimizin üstüne
Sıkıntılar geldi
Kendimiz olmaktan çıktık
En çok “biz”den yedik
Biricikti halbuki eşsiz aşkımız
Kendi ellerimizle mahvettik
Issızlığın ortasına bıraktık
Balçığın dibine buladık
Şimdi de arıyoruz
Nerde o saf masum duygular
Nerde o lekesiz doğal akış
Nerde herşeyi unutup anda kaybolduğumuz günler
Gençtik, umutluyduk ve mutlu
Önce mutluluk sonra gençlik sonra da umut kaydı sanki ellerimizden
Elde tek kalan ve aslında tek varolan
“Şimdi”
İyisiyle kötüsüyle
Ve tüm potansiyeliyle
Bizim onu dönüştürebileceklerimizle sınırlı
Yani aslında sınırsız
Tozlu paslı puslu
Ama sonsuz olasılıklı
“Şimdi”
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder