Yeni günlerin hayalleri
Eski günlerin hüzünleri
Ve buruk neşeleri
Birbirine karışıyor
Hınçla yok edilmiş
Tüm hatıralar
Arafta kalmış hayaletler gibi
Zihnimin arka odalarından çıkıyor
Geçmiş günlerin üzüntüleri
Kalp sızıları
Sanki dünmüş gibi
Hortluyorlar derinlerden
Ve acıtıyorlar yeniden
Geçer elbet
Bu da geçer
Tortular temizlenir
Yarım kalanlar tamamlanır
Susulmuşlar konuşulur
Kozanın içindeki yalnız günlerin
Elbet biter, dışarı süzülürsün
Kendini çirkin ve sürüngen
Bir tırtıl sanarken
Zarif ve özgür
Bir kelebeğe dönüşürsün
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder