Çarşamba, Haziran 11, 2008

Kara Mizah

Pencerelerimin çerçevelerini
Kırsam içim ferahlayacak,
Algılarım kısıttan
Ruhum dardan kurtulacak.

Keyfin boynuna geçirdiğim
İlmeği sökmem lazım,
Vardığım sonuçları
Bir bir unutmam lazım.

Belki o zaman değişir
İç dünyamın renkleri,
Boğarım bir kaşık suda
İçimdeki kederi.

Üzülmekten sıkılmış
Ruhun isyanıdır bu,
Çocuk şiirine dönmüş
Durumumun bokluğu.

1 yorum:

sentius dedi ki...

Durduk yere aglayana kadin (kara)
durduk yere gülene deli (mizah)
diyorlar.