etrafımda ruhlar olsa da ben yapayalnız
kendi cenazeme gelmiş gibiyim
vicdan azabımın iki eli yakamda
bir tanecik yavrum ciğerimin köşesi
ömrümün ruhumun gönlümün bam teli
ona kıyamayıp kahrolarak
Ama hiçbirşeyi de değiştiremeyerek
Geçiyor sanki ömrüm
Yanımda kilometrelerce uzakta bir ruh
Elimden tutacağına boğazımı sıkıyor
Ben öfkeli ben çaresiz ben hınçlı
Hangi dağa haykıracağımı bilmiyorum bu koca kahrı
Yavrumun hızuru kayıyor ellerimden her gün
Ve ben kendimi başarısızlıkların dibinde hissediyorum
Sanki kendi kuyumu kendim kazıyorum
Onun gözünde kendi kendimi güvenilmez dengesiz noktasına koyuyorum
Kahroluyorum, zorlanıyorum, bilmiyorum
Nasıl güdeceğim bu deveyi
Yavrumun varolduğu bu diyardan gidemiyorum
Allahım sen yol göster, beni doğru yola ilet
Yalvarırım kurtar beni bu dert bu illet
