2 ara 1 dere

Rakamlar mı
bana beni daha iyi ifade ettiriyor,
sözcükler mi,
kararsızım.

İyi ki Varsın!

Bugün
Gözümün bebeğinin doğum günü
İçimde
Özlemle umudun düğümü..
İyi ki doğdun gamzelim de
Gördüm dünyada bir karındaşımın olduğu
O mutlu günü...

Bodrum Bodrum

Pembe hayal parçaları
Topladım sokaklarından,
Yanyana koyup birbirine uydurdum.
Aklımdaki yap-bozun
Eksik parçasını buldum..
Masmavi denizin
Ağına takılmış
Beyaz kibrit kutusu evler,
Kıpkırmızı bir gurup,
Huzurum demir attı
Yelkenliler koyuna..
İçimdeki gürültüyü
Barlarında susturdum,
Nicedir aradığım
Geçmiş zaman tanesini
Arnavut kaldırımlarında buldum.
Yüreğimde boşalttığım
Mutluluk hanesini
Mavi boncuklarıyla doldurdum.
Üzüntümün bağlarını
Bu Eylül kollarında bozdum..

Bambaşkasın be Bodrum!

Kuru Gürültü

Bu aralar iç seslerim post-modern caz tadında. Ritmini bir türlü yakalayamadığım, bir an ruhumu okşarken, diğerinde kafamı "içten içe" şişiren bu sesler uykumun en tatlı anına atılan bir çimdik, midemde bir anda peyda olan küçük, zararsız ama gıcık bir kasılmacık halinde hayat bulmakta...
Yorgunluğum geçsin artık.